ความหมายของเด็กที่มีความต้องการพิเศษ
1. ทางการแพทย์ มักจะเรียกเด็กที่มีความต้องการพิเศษเหล่านี้ว่า
เด็กพิการ ดังนั้นเด็กที่มีความต้องการพิเศษจึงหมายถึง ผู้ที่มีความผิดปกติ
ผู้ที่มีความบกพร่อง หรือผู้ที่มีการสูญเสียสมรรถภาพ
2. ทางการศึกษา ให้ความหมายเด็กที่มีความต้องการพิเศษว่า
หมายถึงเด็กที่มีความต้องการทางการศึกษาเฉพาะของตัวเอง
ซึ่งจาเป็นต้องจัดการศึกษาให้ต่างไปจากเด็กปกติทางด้านเนื้อหา หลักสูตร
กระบวนการที่ใช้ และการประเมินผล
ประเภทของเด็กที่มีความต้องการพิเศษ
1. กลุ่มเด็กที่มีลักษณะทางความสามารถสูง หรือมีความเป็นเลิศทางสติปัญญา
ซึ่งเรียกโดยทั่ว ๆ ไปว่า เด็กปัญญาเลิศ
เมื่อทำการทดสอบระดับสติปัญญาจะพบว่าระดับสติปัญญาสูงกว่า 120 ขึ้นไป
2.กลุ่มเด็กที่มีลักษณะทางความบกพร่อง ด้อยความสามารถ
หรือมีปัญหา เด็กเหล่านี้มักจะเรียนรู้ได้ช้า และมีปัญหาในการเรียนรู้
ตลอดจนการพัฒนาด้านต่าง ๆ เป็นไปได้ไม่เท่าเทียมกับเกณฑ์เฉลี่ยของเด็กเมื่อเทียบกับเด็กในช่วงระดับอายุเดียวกัน
2.1 เด็กบกพร่องทางสติปัญญา
2.2 เด็กบกพร่องทางการได้ยิน
2.3 เด็กบกพร่องทางการเห็น
2.4 เด็กบกพร่องทางร่างกายและสุขภาพ
2.5 เด็กบกพร่องทางการพูดและภาษา
2.6 พร่องทางพฤติกรรมและอารมณ์
2.7 เด็กที่มีปัญหาทางการเรียนรู้
2.8 เด็กออทิสติก
2.9 เด็กพิการซ้อน
2.10
(เด็กปัญญาเลิศ)
เด็กที่มีความบกพร่องทางสติปัญญา (Children
with Intellectual Disabilities)
เด็กบกพร่องทางสติปัญญา
หมายถึง เด็กที่มีระดับสติปัญญา
หรือเชาว์ปัญญาต่ากว่าเกณฑ์เฉลี่ยเมื่อเทียบเด็กในระดับอายุเดียวกัน มี 2 กลุ่ม คือ
1. เด็กเรียนช้า เด็กเหล่านี้จะมีระดับสติปัญญา (IQ) ประมาณ 71-90
2. เด็กปัญญาอ่อน เด็กปัญญาอ่อนแบ่งตามระดับสติปัญญา (IQ) ได้ 4 กลุ่ม คือ
2.1 เด็กปัญญาอ่อนขนาดหนักมาก
2.2 เด็กปัญญาอ่อนขนาดหนัก
2.3 เด็กปัญญาอ่อนขนาดปานกลาง
2.4 เด็กปัญญาอ่อนขนาดน้อย
เด็กที่มีความบกพร่องทางการได้ยิน (Children
with Hearing Impaired )
เด็กบกพร่องทางการได้ยิน
หมายถึง ผู้ที่มีความบกพร่อง หรือสูญเสียการได้ยิน เป็นเหตุให้การรับฟังเสียงต่าง
ๆ ได้ไม่ชัดเจน มี 2 ประเภท คือ
1.เด็กหูตึง หมายถึง ผู้ที่สูญเสียการได้ยินถึงขนาดที่ทาให้มีความยากลาบากจนไม่สามารถเข้าใจคาพูด
และการสนทนา
แต่ไม่ถึงกับหมดโอกาสที่จะเข้าใจภาษาพูดจากการได้ยินด้วยหูเพียงอย่างเดียว
โดยไม่มี หรือมีเครื่องช่วยฟัง แบ่งตามระดับการได้ยิน ซึ่งอาศัยเกณฑ์การ
พิจารณาอัตราความบกพร่องของหู
โดยใช้ค่าเฉลี่ยการได้ยินที่ความถี่ 500 , 1000 และ 2000 รอบต่อวินาที (เฮิร์ท : Hz) ในหูข้างที่ดีกว่า จำแนกได้ 4 กลุ่ม คือ
1.1 เด็กหูตึงระดับน้อย
1.2 เด็กหูตึงระดับปานกลาง
1.3 เด็กหูตึงระดับมาก
1.4 เด็กหูตึงระดับรุนแรง
2. เด็กหูหนวก หมายถึง
เด็กที่สูญเสียการได้ยินมากถึงขนาดที่ทาให้หมดโอกาสที่จะเข้าใจภาษาพูดจากการได้ยินด้วยหูเพียงอย่างเดียว
โดยไม่มี หรือมีเครื่องช่วยฟังจนเป็นเหตุให้ไม่สามารถเข้าใจหรือใช้ภาษาพูดได้
หากไม่ได้รับการฝึกฝนเป็นพิเศษ ถ้าวัดระดับการได้ยินแล้วจะมีการได้ยินตั้งแต่ 91เดซิเบล (dB) ขึ้นไป
เด็กที่มีความบกพร่องทางการเห็น (Children
with Visual Impairments Children)
1.เด็กบกพร่องทางการเห็น หมายถึง
ผู้ที่มองไม่เห็น หรือพอเห็นแสง เห็นเลือนลาง และมีความบกพร่องทางสายตาทั้งสองข้าง
โดยมีความสามารถในการเห็นได้ไม่ถึง 1/10 ของคนสายตาปกติ
หลังจากที่ได้รับการรักษาและแก้ไขทางการแพทย์แล้ว หรือมีลานสายตากว้างไม่เกิน 30 องศา เด็กบกพร่องทางการเห็นจำแนกได้เป็น 2 ประเภท คือ
1. เด็กตาบอด หมายถึง
เด็กที่ไม่สามารถมองเห็นได้เลย หรืออาจมองเห็นบ้างไม่มากนัก ไม่สามารถใช้สายตา
2. เด็กตาบอดไม่สนิท หรือบอดบางส่วน สายตาเลือนลาง
หมายถึง เด็กที่มีความบกพร่องทางสายตา
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น